Dom zaginionych chłopców – kraina, w której wszystko się udaje. Nie w tym roku. Słoneczna pogoda. Nie w tym roku. To co wcześniej wychodziło wynikało chyba tylko z łaskawego kaprysu Patagonii i jej trzech pięknych córek – Wichury, Ulewy i Śnieżycy.
Tak się czasem składa, że nagłe, niespodziewane zmiany przynoszą bardzo ciekawe efekty.Można na przykład niechcący zmierzyć się z jedną z najszybszych ryb świata! Najszybszych… najsilniejszych… najsmaczniejszych.
Nowa Zelandia, ziemia obiecana każdego pstrągarza. Zasobna w dzikie i wielkie ryby. Dodatkowo rzeki i otaczająca przyroda są dziewicze i przepiękne (ależ nasi melioranci mieliby pracy … tyle natury do zniszczenia). Kilka lat temu pojawiła się pierwsza myśl, aby wybrać się do kraju hobbitów.
Musiało upłynąć sześć lat wody w Opali byśmy odważyli się wrócić nad jej pełne niedźwiedzi brzegi. Ryb spodziewaliśmy się wszędzie – słusznie. Niedźwiedzi też wszędzie – jeszcze słuszniej. Trzeba było się dobrze przygotować.
Pamiętacie jak tuż przed osobliwą pieszczotą elektrowstrząsami McMurphy odkrywa w korytarzyku szpitala psychiatrycznego, że Wódz Bromden wcale nie jest głuchoniemy? Chwilę później marzą o ucieczce.
Fart – nieodłączny element wędkarskiego życia. Czasem przeceniany, czasem bagatelizowany – jednak nikt nie zaprzeczy, że bez niego trudno o udany wypad na ryby. Szczególnie łososie, szczególnie w Rosji…
Wyobraźcie sobie piratów z Karaibów. Tylko tych prawdziwych- władców mórz z XVIIw. , prących w nocy w górę dziewiczej rzeki płynącej przez dżunglę. Prących by splądrować wspaniałą Granadę. Cicho wiosłują pośród ławicy wielkich, srebrnych ryb – wielkich sabalo.
Bywają wyprawy i bywają „wyprawki”. Celem stają się coraz częściej destynacje niezwykle odległe, ambitne, nieznane turystom, nieznane wędkarzom. A niechby połączyć urlop rodzinny, siłą rzeczy mniej hardcore’owy z ostrym łowieniem. Gdzieś stosunkowo blisko. Stosunkowo tanio.
Z pewnością większość z Was czytała „Piotrusia Pana”. Pamiętacie? Chłopcy, którzy uciekli od rodziców i obowiązków. Uciekli od dojrzewania, starzenia się. Dom znaleźli w zapomnianej, niedostępnej krainie – Nibylandii. My też uciekliśmy. Tak naprawdę uciekamy od lat.
Z pewnością większość z Was czytała „Piotrusia Pana”. Pamiętacie? Chłopcy, którzy uciekli od rodziców i obowiązków. Uciekli od dojrzewania, starzenia się. Dom znaleźli w zapomnianej, niedostępnej krainie – Nibylandii. My też uciekliśmy.